Wierzę w jednorożce

Bohaterką tego świetnie przyjętego na wielu festiwalach dramatu jest nastoletnia Davina, która ucieka od problemów w świat fantazji. Na co dzień mieszka na przedmieściach San Francisco i opiekuje się niepełnosprawną matką. Zakochuje się w starszym chłopaku i wchodzi w coraz bardziej toksyczny związek. Aby zapomnieć o swojej trudnej codzienności, przenosi się w krainę baśniowych wyobrażeń, gdzie nic nie może jej skrzywdzić. Świat zewnętrzny wydaje się wówczas tylko atrapą udającą rzeczywistość, wstępem do tego, co czeka na zagubioną dziewczynę gdzieś za rogiem. Tym, co w Wierzę w jednorożce ujmuje najbardziej, jest dojrzałość wizji, jaką w swoim pełnometrażowym debiucie zaproponowała Meyerhoff. Na granicy między realizmem i zmyśleniem reżyserka snuje oryginalny, spleciony z impresji bildungsroman, łączący w sobie minimalizm i poetyckość, prostotę oraz subtelną symbolikę. W dużej mierze scenariusz oparła na własnych doświadczeniach.