W swoim drugim filmie Whit Stillman wybiera się na gościnne występy do Europy. Życie jego bohaterów niespecjalnie odbiega od wzorca wypracowanego w debiutanckim Metropolitan. Młodzi Amerykanie wciąż miotają się między dyskotekami a eleganckimi przyjęciami, szukając emocjonalnej bliskości. Z dala od domu czują się jeszcze bardziej zagubieni. Zwłaszcza że w zbuntowanej Barcelonie końca lat 80. często obrywają za imperialną politykę swojej ojczyzny. Zimnowojenny chaos to jednak nic w porównaniu z bałaganem panującym w życiu osobistym bohaterów. Reżyser przygląda się ich uczuciowym rozterkom, nieporadnym flirtom i salonowym intrygom z subtelnością godną najpilniejszego ucznia Érica Rohmera. Przy okazji jest jeszcze dowcipniejszy od Francuza. Błyskotliwy scenariusz – jak zwykle u Stillmana – to podręcznik godnych zapamiętania bon motów w rodzaju: Goście są jak ryby. Po trzech dniach zaczynają śmierdzieć.
Independent Spirit Awards 1995 – Best Cinematography
Urodzony w 1952 roku w Waszyngtonie. Absolwent prestiżowego Uniwersytetu Harvarda. Słynie z realizacji wyrafinowanych komedii o rozterkach amerykańskiej burżuazji. Najbardziej znanym tytułem w jego filmografii pozostaje Metropolitan, za który w 1990 roku otrzymał nominację do Oscara za najlepszy scenariusz oryginalny. Wspomniany film, wespół z Barceloną i Rytmami nocy, tworzy autobiograficzną trylogię.
1990 Metropolitan
1994 Barcelona
1998 Rytmy nocy / The Last Days of Disco
2011 Pannice w opałach / Damsels in Distress