Prêt-à-Porter

W Paryżu rozpoczyna się coroczny festiwal domów mody, na który zjeżdżają najsłynniejsi projektanci, modelki, handlowcy i fotoreporterzy. Już pierwszego dnia niespodziewanie umiera prezes całego syndykatu, co wiele osób przyjmuje z nieukrywaną ulgą. Śmierć, interpretowana przez policję jako morderstwo, tylko w niewielkim stopniu zakłóca przebieg Prêt-à-porter. Egzaltowana dziennikarka telewizyjna Kitty Potter przeprowadza ze wszystkimi uczestnikami pokazów naiwne wywiady. Ciężarna modelka Albertine pojawia się na wybiegu całkiem nago. Trzy dziennikarki z renomowanych magazynów na wyścigi próbują pozyskać do współpracy słynnego fotografika-mizogina. A w pokoju hotelowym rozwija się romans amerykańskich dziennikarzy. Prêt-à-porter, choć nie odniosło przewidywanego sukcesu, należy do najbardziej gwiazdorskich filmów Altmana, zgryźliwych, ironicznych, choć najlżejszych tematycznie. Było też powrotem reżysera do Paryża, do którego Altman trafił w latach 80. na przymusową emigrację. Jedyną prawdziwą rzeczą, z jaką spotykamy się w tym pełnym konwenansów świecie – mówi Altman – jest nagie ciało ukryte pod wymyślnymi strojami. A także dar dawania życia, który kobietę zawsze będzie stawiał ponad napuszonymi jak koguty mężczyznami. W jednej z ról, Katarzyna Figura.