Dreamin’ Wild

Po Love and Mercy (8. AFF), które ukazywało osobiste dramaty lidera grupy The Beach Boys, Bill Pohlad ponownie spogląda na ciemne strony świata muzyki. Wydobywa z przeszłości duet Donnie and Joe Emerson, który w latach 70. zasłynął przebojem Baby, by opowiedzieć historię pewnej bardzo amerykańskiej rodziny, zagmatwanych dróg sławy i relacji międzyludzkich. W latach 70. farmerska familia zapożycza się, by sfinansować wydanie pierwszej płyty utalentowanego syna (świetny Casey Affleck w kolejnej dramatycznej i wymagającej roli). Sukces okazuje się jednak złudny i szybko przemija. Pojawienie się po latach producenta muzycznego, który na fali odkryć zapomnianych wykonawców, proponuje comeback i nagranie nowej płyty, uruchamia lawinę ukrytych głęboko emocji i konfliktów pomiędzy braćmi oraz ich ojcem (Beau Bridges). Odżywają także animozje i resentymenty w środowisku muzycznym. Choć jedynie „oparty na faktach” Dreamin’ Wild ma moc dokumentu w rodzaju Sugarmana.