Nastoletni paparazzo

Nie powinieneś przygotowywać się do szkoły? – pyta grupa aktorek fotografującego je dzieciaka. Ten chłopiec to Austin Visschedyk, 13-letni paparazzo. Na swoim BMX-ie przemierza ulice Los Angeles w pogoni za gwiazdami i gwiazdkami popkultury. Cel jest jeden – zdobyć jak najlepsze zdjęcie i sprzedać je plotkarskiemu portalowi lub kolorowemu magazynowi. Rodzice młodzieńca, zamożni Kalifornijczycy, popierają pasję swojego syna. Austin myśli o swojej profesji jak najbardziej poważnie; wie także, że młody wiek może być pomocny w zdobywaniu zaufania celebrytów. Dokument ubarwiają wypowiedzi sław, tych niezbyt bystrych jak Paris Hilton i tych bardziej rozgarniętych jak Whoopi Goldberg.

Film Adriana Greniera podejmuje wielokrotnie dyskutowany temat paparazzich z nieco innej perspektywy. Z jego obrazu wyłania się kilka opowieści. Pierwsza to pytanie o granice prywatności celebrytów, którzy wszak są znani tylko z tego, że są znani. Jest też historia samego Greniera, który będąc popularnym aktorem, spróbował jako reżyser zgłębić istotę sławy i dokumentujących ją fotografów. Kolejna narracja to obraz podlegających konwergencji mediów, gdzie informacje rozchodzą się wszelkimi kanałami. Zaciera się przy tym granica pomiędzy rzeczywistością i medialną fikcją. Wreszcie to opowieść o końcu dzieciństwa jako pewnego szczególnego etapu w życiu. W tym ujęciu historia Austina jest symptomem większych zmian kulturowych. Film Greniera przypomina, że fenomen paparazzich nie dotyczy tylko znanych twarzy, ale nas wszystkich, mieszkańców globalnej wizualnej wioski.

Samuel Nowak