Wszystko w porządku

10 stycznia 2004 roku Spalding Gray – aktor, pisarz, autor autoironicznych monologów i nowojorska osobistość – wyszedł z domu i przepadł bez wieści. Po kilku tygodniach poszukiwań policja odnalazła jego ciało na brzegu East River. Krótkie śledztwo wykazało, że artysta popełnił samobójstwo. Mimo tego, że depresja, umieranie i autodestrukcja były powracającymi motywami w twórczości Graya (z racji swego nowoangielskiego pochodzenia i neurotycznego poczucia humoru nazywanego Woodym Allenem w stylu W.A.S.P.), jego śmierć była szokiem tak dla rodziny, jak i dla fanów. Z inspiracji Kathy Russo, wdowy po Grayu, Steven Soderbergh (który pracował z Grayem kilkukrotnie, reżyserując m.in. jeden z jego słynnych monologów, Gray’s Anatomy) zrealizował niezwykły dokument będący po trosze pomnikiem pamięci zmarłego przyjaciela, a po części próbą analizy wydarzeń, które doprowadziły do jego śmierci.

Wszystko w porządku jest filmem niezwykle oszczędnym w środkach i jednocześnie bardzo emocjonalnym. Montując fragmenty archiwalnych materiałów (pochodzących m.in. z nigdy dotąd nieudostępnianych archiwów rodzinnych), Soderbergh pozwala mówić swemu bohaterowi, bez komentarza pozostawiając jego często meandryczną i niekonsekwentną opowieść. Dzięki mistrzowskiemu wyczuciu narracji i znakomitemu użyciu muzyki (skomponowanej przez Forresta Graya, syna artysty) – angażuje widza i skłania do refleksji nie tylko nad losem swego bohatera, ale także nad ulotną naturą wspomnień.

Kamila Sławińska