W rytmie fal

Seana, głównego bohatera filmu W rytmie fal, poznajemy w chwili, kiedy stara się usunąć z dywanu plamę krwi. Z kolejnych sekwencji wyłania się monotonne życie bohatera: Sean to pozbawiony weny nauczyciel w szkole średniej, w życiu którego nic nie ma większego sensu. Dopiero świeżo zawarte przyjaźnie – z pełnym optymizmu woźnym Billem oraz błyskotliwą uczennicą Laine – okażą się przełomowe w dotychczasowym życiu bohatera. Zmęczony i niespokojny Sean doświadczy przebudzenia.

Film Neila Truglio festiwalowa krytyka chwaliła ze inteligencję oraz warsztatową sprawność, chociaż narracja filmu odbiega od klasycznych reguł, pozostawiając niektóre z wątków niedopowiedzianymi. Uwagę zwracają świetne zdjęcia, konsekwentne posługiwanie się rozmaitymi paletami barw przy portretowaniu kolejnych postaci oraz interesujące kreacje aktorskie, zwłaszcza młodziutkiej Allison Savoy w roli córki Seana. Dziewczynka, której znakiem rozpoznawczym jest wielki żółty tornister, to pierwsza osoba, na której mężczyźnie zaczyna bardziej zależeć.

W rytmie fal, przypominający nieco współczesny moralitet, dopełnia wyrazista muzyka Sama Beama występującego pod pseudonimem Iron & Wine. Jego twórczość była zresztą inspiracją do powstania filmu, którego tytuł zbieżny jest z jednym z utworów artysty. Co najważniejsze jednak, obraz nie straszy dydaktyzmem i mentorskim tonem, przeciwnie – ujmuje realizmem i pełnym optymizmu przesłaniem.

Samuel Nowak