Mark Hogancamp został napadnięty i brutalnie pobity przez pięciu mężczyzn w 2000 roku. Obudził się po dziewięciu dniach śpiączki, po kolejnych 40 dniach został wypuszczony ze szpitala z diagnozą: poważny uraz mózgu oraz ze strzępkami wspomnień ze swojego poprzedniego życia. W nowym życiu Hogancamp został samozwańczym architektem i dyktatorem Marwencol – miniaturowego miasteczka w Belgii z czasów II wojny światowej. Zaludniona figurkami Barbie i plastikowymi żołnierzykami makieta miasta stała się terapeutyczną sceną, na której Hogancamp odgrywał to, czego nie był w stanie wyrazić słowami: inscenizował fantazje erotyczne, społeczne fobie i obsesyjne fragmenty wspomnień. Kiedy postanowił dokumentować rozgrywające się w Marwencol dramaty, okazało się, że został twórcą fotografii, które wystawiane są w nowojorskich galeriach sztuki.
Independent Spirit Awards 2011 – nagroda „Truer Than Fiction”, nagroda „Find Your Audience” / Truer Than Fiction award, Find Your Audience award; International Documentary Association 2010 – nagroda im. Jacqueline Donnet / Jacqueline Donnet Emerging Filmmaker award; South by Southwest FF (SXSW) 2010 – najlepszy dokument / best documentary; Cleveland IFF 2011 – najlepszy dokument / best documentary; Seattle IFF 2010 – najlepszy dokument / best documentary; Boston Independent FF 2010 – nagroda specjalna jury / special jury prize; Chlotrudis Awards 2011 – najlepszy dokument / best documentary
Montażysta, producent filmowy, operator, reżyser i scenarzysta. Absolwent Wydziału Filmowego Uniwersytetu Południowej Kalifornii. W 2005 roku zaprezentował krótkometrażowy Broadcast 23 (którego był współscenarzystą i montażystą) na festiwalu filmowym w Sundance, a rok później został producentem i montażystą filmu Red White Black & Blue w reżyserii Toma Putnama. Dokument Marwencol, obsypany filmowymi nagrodami na festiwalach na całym świecie, jest jego pełnometrażowym debiutem.
2010 Marwencol (dok. / doc.)