Odwyk

Mat, bohater filmu Johna Magary'ego, mógłby przybić piątkę z gburowatym Swansonem z Komedii (3. AFF). Ulepiony jest z podobnej gliny – zagubienie skrywane pod warstwą błyskotliwej arogancji i nieznający eufemizmów język tworzą mieszankę trudną do zniesienia. Tytułuje się web designerem, ale na etacie ma inne obowiązki – napędzany dietą z piwa i węglowodanów, prowadzi kampanię utrudniania życia bliskim. Nowy cel? Młodszy brat Alan, aspirujący yuppie, wpuszcza go na "kilka" nocy pod swój dach. Odwyk to jeden z ciekawszych portretów współczesnych trzydziestolatków, którzy przeoczyli swoją osiemnastkę. W ostrych dialogach, w których czułe słówka od wyzwisk dzielą sekundy, Magary celnie obrazuje rozdwojenie bohaterów – między potrzebą bliskości a bronieniem niezależności, pielęgnowaniem wewnętrznego dziecka a mocnym stąpaniem po ziemi. Debiutujący reżyser znalazł dla tych konfrontacji właściwą formę – ulice Harlemu huczą, kamera co rusz zmienia perspektywę, a muzyka klasyczna kontrastuje z nie zawsze eleganckimi poczynaniami Mata.