Manglehorn

Gdzieś na bezdrożach Teksasu mieszka ślusarz Manglehorn, dawny trener futbolu. Za dnia dorabia klucze i otwiera zatrzaśnięte samochody, przez całą dobę żyje w emocjonalnym zamknięciu i towarzyskiej pustce. Jego syn Jacob pracuje w wielkim mieście i dzwoni do ojca tylko wtedy, kiedy musi. Żona po rozwodzie wyjechała, a jedyną podporą mężczyzny jest kotka Fanny. Manglehorn ma rytuał: codziennie pisze listy do Clary, w której był zakochany wiele lat temu, a z którą nie ma od tamtego czasu kontaktu. Często spotyka Dawn, ciepłą i spokojną kasjerkę z małego banku, ale nie przychodzi mu nawet do głowy, żeby zaprosić ją na kolację. Do czasu. David Gordon Green w swoim osobnym i nieoczywistym stylu opowiada tu o więzieniach, w których ludzie sami się zamykają, i o emocjonalnej starości, czasem wyprzedzającej tę metrykalną. Manglehorn miał światową premierę na festiwalu w Wenecji, a amerykańską – w Toronto.