Po krótkim flircie z kinem popularnym – komediach Efekty (AFF 2015) i Wspieraj dziewczyny – Andrew Bujalski zdaje się wracać do korzeni. W sześciu osobnych mumblecore’owych historiach składających się na Już dobrze, oddzielonych od siebie fragmentami muzycznymi w wykonaniu Jona Natcheza, bohaterowie prowadzą rozmowy o swoich doświadczeniach, o życiu, o codziennych sytuacjach, które miały konkretny wpływ na dalszy rozwój wypadków. Ewidentnie wszystkie części filmu realizowano w izolacji podczas pandemii, a każda scena była potem klatka po klatce montowana przez Bujalskiego z osobnych nagrań każdego aktora. Za sprawą tych zabiegów Już dobrze wydaje się zarówno ciekawym eksperymentem formalnym, jak i wymagającym ćwiczeniem dla aktora, który nigdy nie dzieli przestrzeni ze swoim rozmówcą, mimo że dialogi są momentami bardzo intensywne. Jest też kolejnym dowodem potwierdzającym opinię, że Andrew Bujalski nie przestaje być jednym z najważniejszych i najbardziej oryginalnych głosów amerykańskiego kina niezależnego.
Urodzony w 1977 roku w Bostonie reżyser, scenarzysta i aktor, nazywany „ojcem chrzestnym mumblecore’u”, jeden z najważniejszych twórców amerykańskiego indie. Studiował na wydziale studiów wizualnych Uniwersytetu Harvarda, a promotorką jego pracy magisterskiej była sama Chantal Akerman. Twórczość Bujalskiego porównuje się czasem do filmów Johna Cassavetesa czy Mike’a Leigh ze względu na realizm i skłonność do improwizacji. Film Funny Ha Ha przyniósł mu nagrodę Independent Spirit „Someone to Watch”, a za Computer Chess dostał na Sundance nagrodę Alfreda P. Sloana.
2002 Funny Ha Ha
2005 Z wzajemnością / Mutual Appreciation
2009 Wosk pszczeli / Beeswax
2013 Computer Chess
2015 Efekty / Results
2018 Wspieraj dziewczyny / Support the Girls