Szefowa. Opowieść o Jackie Collins

Jackie Collins zmarła w 2015 roku. Podobno, bo w pokazywanym na festiwalu Tribeca dokumencie jej równie znana siostra, Joan, utrzymuje, że zdążyła już powrócić: jako mucha. Bestsellerowa pisarka w ciuchach w panterkę i sztywnej od lakieru fryzurze całe życie udowadniała, że dziewczyny mogą wszystko, ale najpierw muszą na to zapracować. Była córką bezlitośnie porównywaną do popularniejszej siostry, młodą żoną tkwiącą w nieszczęśliwym małżeństwie, partnerką mężczyzny ceniącego jej talent i wreszcie zamożną autorką, której podobno nikt nie doceniał, a czytali wszyscy. Była uwielbiana przez kobiety, które dzięki niej choć przez chwilę czuły się jak piękna Lucky Santangelo z jej najpopularniejszych powieści. Siadała przy maszynie do pisania w bikini i przekonywała fanki, że niezobowiązujący seks może być niezłą zabawą, a „zakochać się to tak, jakby wpaść pod olbrzymią ciężarówkę, nie odnosząc śmiertelnych obrażeń”.