Maestra

Tylko trzy procent spośród wszystkich dyrygentów to kobiety – mówi na ekranie Marin Alsop, jedna z najsłynniejszych dyrygentek świata (a od tego sezonu również dyrektorka artystyczna NOSPR w Katowicach). Żeby przełamać męską dominację w tym zawodzie, Filharmonia Paryska od kilku lat organizuje konkurs La Maestra, w którym startować mogą wyłącznie kobiety. Maggie Contreras towarzyszyła z kamerą uczestniczkom ubiegłorocznej edycji (wśród nich znalazła się Anna Sułkowska-Migoń, późniejsza laureatka Paszportu „Polityki” w kategorii muzyki poważnej), obserwując ich przygotowania do startu, napięcie towarzyszące występom, życie rodzinne. Efekt przypomina nieco Pianoforte Jakuba Piątka: są tu równie wielkie nadzieje, emocje i nieuniknione rozczarowania. Lecz Contreras, opowiadając o La Maestra, nie skupia się na rywalizacji. Wręcz przeciwnie: pokazuje, jak paryski konkurs jednoczy jego uczestniczki, jak wspaniałe dyrygentki nie tyle walczą o miano najlepszej, ile budują wspólnotę opartą na przyjaźni, zaufaniu i celu, jakim jest ustanowienie nowych reguł gry w środowisku zdominowanym przez mężczyzn. W tym sensie Maestra jest także rewersem Tár Todda Fielda – talent nie jest tu czynnikiem, który alienuje, ale spoiwem dla grupy świadomych swojej siły kobiet.