Byli mężowie

Trzy pokolenia facetów z jednej rodziny, trzy zupełnie różne podejścia do miłości, związków, małżeństwa. Najstarszy z nich (Richard Benjamin) zamierza się rozwieść po 65 latach małżeństwa, licząc, że zostało mu jakieś 30 lat życia w szczęściu i bez zobowiązań. Drugi w kolejności (Griffin Dunne) orientuje się, że zostawia go żona, z którą – jak mu się do tej pory wydawało – był raczej szczęśliwy. Najmłodsze pokolenie – Nick i Mickey (James Norton i Miles Heizer) wciąż szukają swojego miejsca w świecie. Nick zamierza się nawet ustatkować, wbrew wszelkim znakom na niebie i ziemi. Najpierw jednak musi wziąć udział w podróży kawalerskiej do Meksyku, na której dość niespodziewanie pojawia się nieproszony gość – jego ojciec. Amerykańscy recenzenci porównują Pritzkera w Byłych mężach do Johna Cassavetesa, Paula Mazursky’ego czy Noaha Baumbacha i się nie mylą. W drugim pełnym metrażu twórca rozkłada bowiem na czynniki pierwsze relacje ojców z synami, małżeńskie kryzysy wieku średniego i dojrzałego, a także fenomen „mężczyzny w kryzysie”. Może się wydawać, że podobne tematy były już wielokrotnie omawiane w kinie, ale u Pritzkera nabierają ciekawego kształtu, dodając do znanych tropów element świeżości.