Wezmę pani torby
Krótka postkolonialna opowieść na dobranoc o niewolnictwie. Camille Billops opowiada wnukowi, co stało się z rzeczami, które zabrali ze sobą niewolnicy transportowani z Afryki do Ameryki. Oficer witał ich słowami: Wezmę pani/pana torby, z zapewnieniem, że dobytek zostanie im zwrócony na miejscu. Reżyserka dociera m.in. do zdjęcia swojej prababki z 1870 roku, pół rdzennej Amerykanki, pół Afrykanki, która wyszła za mąż za białego Amerykanina. Oto praźródła stylu Camille Billops.
Camille Billops
Jako reżyserka tworzyła w duecie z Jamesem Hatchem. Ona – artystka ceramiczka, rzeźbiarka, malarka, on – historyk czarnego teatru, byli twórcami filmów dokumentalnych i obszernego archiwum afroamerykańskiej sztuki. Ich dorobek filmowy skoncentrowany jest na intymnych i społecznych problemach czarnych kobiet i mężczyzn z rodzinnego kręgu Camille Billops i artystycznego środowiska, które gromadziło się w ich mieszkaniu w Nowym Jorku. Za film Odnaleźć Christę zostali uhonorowani Wielką Nagrodą Jury na festiwalu Sundance w 1992 roku.
Filmografia
1982 Suzanne, Suzanne (short)
1987 Starsze kobiety i miłość / Old Women and Love (short)
1991 Odnaleźć Christę / Finding Christa
1994 Butik KKK to nie żadne wsioki / The KKK Boutique Ain't Just Rednecks
1998 Wezmę pani torby / Take Your Bags (short)
2002 Sznur pereł / String of Pearls
