Sztama

Już nigdy nie będzie takiego lata – po seansie Sztamy chciałoby się zamruczeć głosem Bogusława Lindy piosenkę Świetlików. David Gordon Green wysyła pocztówki z małego, amerykańskiego miasteczka na Południu. Paczka okolicznych młodziaków musi szybko wydorośleć, kiedy przez przypadek zabiją kolegę. Zamiast zgłosić sprawę na policję postanowią ukryć ciało. Powagę sytuacji mąci przewijająca się w tle ekipa robotników kolejowych, których rozmowy wnoszą do fabuły typowo Greenowski komizm. Zdjęcia Tima Orra (Roger Ebert uznał je za najlepsze zdjęcia roku) odkrywają poezję w pyle bocznych dróg i na zaśmieconych podwórkach, a świetne role improwizujących naturszczyków wzmacniają wrażenie dokumentalnej prawdy. Zrobiona za 42 tysiące dolarów filmowa medytacja nad dojrzewaniem zapewniła Greenowi uznanie krytyków. Magazynowi „TimeOut” debiut Greena przypominał: Gummo przerobione przez Terrence’a Malicka.