By nie pełzać na kolanach

W roku 1976 wytwórnie filmowe szukały projektów dla uczczenia dwóchsetlecia istnienia Stanów Zjednoczonych. Dzięki sukcesowi, jakim okazał się Szampon, Ashby zyskał wpływ na hollywoodzkich decydentów i wykorzystał go, by wyreżyserować film biograficzny o legendarnym piosenkarzu folkowym Woodym Guthriem. Ashby'emu udało się nie tylko zrealizować obraz będący pewnym kandydatem do nagród Akademii, tak jak chciało tego studio United Artists (był nominowany do sześciu Oscarów, w tym za najlepszy film), lecz również odcisnąć w nim swoje autorskie piętno. Tak jak w wielu dziełach Ashby'ego z lat 70., głównym bohaterem jest tu młody człowiek starający się odkryć i poznać samego siebie. To właśnie niepokornemu reżyserowi zawdzięczamy niekonwencjonalną decyzję, by w roli Guthriego obsadzić Davida Carradine'a (przedtem znanego jedynie z serialu Kung fu). Był to strzał w dziesiątkę - być może dlatego, że zarówno Ashby, jak i aktor dzielili z Guthriem typowo amerykańskie zamiłowanie do włóczęgi. Nieżyjący już, wspaniały operator kamery Haskell Wexler zdobył zasłużonego Oscara za zdjęcia do tego filmu, w którym po raz pierwszy zostały wykorzystane ujęcia w technice Steadicam.