Obrazy

Cathryn, żona bogatego biznesmena, samotnie spędza wieczór, coraz bardziej zaniepokojona nieobecnością męża. Zwykle oddaje się tworzeniu baśni o elfach i jednorożcu, które stają się substytutem jej niespełnionego macierzyństwa. Gdy pewnego dnia bohaterka wpada w histerię z powodu prześladujących ją omamów, mąż decyduje się zabrać ją do górskiego domku z czasów jej dzieciństwa. Tam stan bohaterki nie tylko się nie poprawia, ale z każdym dniem pogarsza. Otoczona przez napastliwych mężczyzn, popada w schizofrenię, nie mogąc odróżnić jawy od halucynacji. Obrazy należą do najbardziej „europejskich” filmów Altmana. Zrealizowane w Irlandii, z udziałem fenomenalnej Susanny York, stały się nie tylko znakomitą anatomią obłędu, ale też kunsztownym fajerwerkiem narracyjnym i wielkim osiągnieciem sztuki operatorskiej. Już sam pomysł, by bohaterowie przybrali imiona aktorów grających swoich antagonistów wywoływał w widzu konfuzję poznawczą. A jeśli dodamy do tego niekonwencjonalne rozwiązania inscenizacyjne i montażowe, oryginalny kontrapunkt muzyczny, zgryźliwą ironię, która w równym stopniu wymierzona była w kobiety i mężczyzn – to Obrazy można zaliczyć do najznakomitszych dzieł w dorobku Roberta Altmana.