Sundance 2020 — ostatnia prosta

Zrządzeniem losu wczoraj obejrzałam cztery filmy, które mają wiele wspólnego, wyznaczają pewien nurt, choć są stylistycznie bardzo odmienne. Wszystkie to swoiste mind benders, historie oparte na przemyślnych scenariuszach, które podają w wątpliwość liniowość czasu.

Najbardziej udanym z tych czterech filmów jest chyba Palm Springs, w którym bohaterowie wpadają w pętlę czasu, nieco jak w Dniu świstaka, by przekonać się, że liczy się tylko miłość i to miłość może pokonać rutynę i znój codziennej egzystencji. Podobnie w optymistycznej czarnej komedii Save Yourselves! — tam bohaterów wyrwanych z brooklyńskiej hipsterskiej stagnacji przez zagładą świata ratuje miłość i wzajemne oddanie. 

W zupełnie odmiennym stylu Tara Miele, reżyserka Wander Darkly, przekonuje (w niezwykle przemyślnych zwrotach akcji i zmianach punktów widzenia, przeskakując pomiędzy wewnętrznym światem bohaterki, która uległa wypadkowi samochodowemu i cierpi na zaburzenia pamięci a realnym światem rodziny, która pozostała przy życiu), że trzeba cieszyć się czasem, który mamy z ukochaną osobą.

Nine Days, najbardziej mroczny z tej grupy, buduje świat równoległy, swoisty Czyściec, gdzie oczekują zmarli, by dostać jeszcze jedną szansę.

Wszystkie pytają czym jest istnienie, czas i nasze emocje oraz co ostatecznie jest najważniejsze w obliczu śmierci. W marcu będzie można przeczytać moją pełniejszą relację z Sundance w miesięczniku „KINO”.

A teraz jeszcze „tylko” 5 seansów (8:30 rano do 1:00 w nocy) i samolot do domu...

Ulka Śniegowska