Rodzina do wynajęcia

Phillip (Brendan Fraser) jest Big in Japan. Swoją posturą zdecydowanie wyróżnia się na tokijskiej ulicy. Niełatwo mu znaleźć pracę w zawodzie aktora – zasłynął niegdyś rolą w reklamie i odtąd jeździ na przesłuchania, ale poza rolą admirała w Madame Butterfly zapotrzebowanie na zwalistego białego faceta nie jest zbyt duże. Pewnego dnia otrzymuje propozycję, by wcielił się w rolę amerykańskiego gościa na czyimś pogrzebie – zostaje zatrudniony w agencji, która zapewnia brakujących uczestników przeróżnych tradycyjnych ceremonii. Choć odmienny kulturowo koncept początkowo wzbudza w nim opór, Phillip stopniowo zanurza się w życie swoich „klientów” i otwiera się na wpływ, jaki oni wywierają na niego. Pełen zwrotów akcji scenariusz HIKARI (Awantura, Tokyo Vice) i Stephena Blahuta czyni z Rodziny do wynajęcia nie tylko głęboko poruszający obraz przemiany, ale i metaforę sztuki aktorskiej i jej terapeutycznej mocy. Emocje nie znają szerokości geograficznej, a jak ktoś kiedyś powiedział: oglądamy filmy, by nie musieć przeżywać tych samych dramatów w realu.