Marzenia i koszmary

Trzy czarne dziewczyny (Z, Tasha i Lauren) wyruszają w kilkutygodniową podróż przez Środkowy Zachód aż do Meksyku w poszukiwaniu bliskiej im osoby, niebinarnej Kel, od dłuższego czasu niedającej znaku życia. Wszystkie cztery przyjaźnią się od dzieciństwa, ich bliskość nie opiera się jednak tylko na licealnych wspomnieniach. Jest żywa, silna, brutalnie szczera i uparcie czuła, bo wzmacniana przez wspólne doświadczenie bycia czarną queerową osobą we współczesnej Ameryce. Shatara Michelle Ford tłumaczy, że formuła kina drogi była niezbędna właśnie po to, by pokazać, jak bardzo różne jest to doświadczenie w zależności od tego, w której części Stanów akurat się znajdujesz. Marzenia i koszmary są intensywne i porywające wizualnie, gęste w sferze dźwięku, dynamicznie opowiedziane i precyzyjnie zmontowane. Niektóre sceny uderzają bez ostrzeżenia, częściej jednak śmiało prowadzą przez złożoność relacji miłosnych i erotycznych, sploty rodzinnych przemilczeń, mrok uprzedzeń, lęków i traum. To film, który pobudza i zarazem koi. Przypomina, że ostatecznie zawsze jest przyjaźń. A jeśli będziemy wystarczająco cierpliwi – może nawet będą fajerwerki.