Rachunek za dorosłość

Upalone lato na Bronksie, dziewiętnastoletni Rico (Juan Collado) krąży po plaży, naganiając klientów. W przerwach od sprzedaży domowej roboty koktajli jara zioło, imprezuje i wdaje się w słowne utarczki ze styraną matką i dorastającą siostrą. Względny porządek burzy wiadomość o ciąży nastoletniej Destiny (debiutująca Destiny Checo), która, po odrzuceniu przez własną rodzinę, wprowadza się do pokoiku chłopaka. Ich młodą i naiwną miłość szybko zweryfikują szorstkie realia. Pełnometrażowy debiut Joela Alfonso Vargasa czerpie z jego wspomnień dorastania w dominikańskiej społeczności Nowego Jorku, oznaczającej dla reżysera nie tylko bardzo zażyłe więzi oraz wielogłos dwujęzycznych rozmów, ale i frustrację młodych z powodu ograniczonych możliwości rozwoju. Tę kameralną opowieść, pokazaną na Sundance, w Berlinie i Locarno, nakręcono w zaledwie szesnaście dni. Rachunek za dorosłość to seria długich, statycznych ujęć – skomponowanych jak fotografie, z akcją często przesuniętą na sam skraj kadru. W ciasnej sypialni kamera podgląda, jak kończy się dzieciństwo.