Twinless

Romana poznajemy na pogrzebie po tym, jak jego brat bliźniak Rocky (podwójna rola Dylana O’Briena) ginie w wypadku samochodowym. Na grupowej sesji wsparcia dla osób twinless, czyli takich, które straciły swoich bliźniaków, poznaje Dennisa (w tej roli sam reżyser), z którym szybko nawiązuje przyjaźń. Nowa relacja jest dla nieco zamkniętego i nieradzącego sobie z emocjami Romana szansą na przeżycie żałoby, pożegnanie brata, ale i lepsze rozpoznanie własnych uczuć. Nie wie jednak, że Dennis ukrywa przed nim prawdziwy powód, dla którego zaczął chodzić na terapeutyczne spotkania – a Dennis z kolei jest w pełni świadomy, że gdyby prawda wyszła na jaw, cała ich nowo nawiązana relacja stanęłaby pod znakiem zapytania.

W swoim drugim pełnym metrażu James Sweeney korzysta z całej palety emocjonalnych tonacji – płynnie przechodzi od uroczej, choć cierpkiej komedii do poważnego dramatu stawiającego pytania, na które nie ma dobrych odpowiedzi. Z dużą wprawnością przeskakując między perspektywami, planami czasowymi i nastrojami, reżyser opowiada historię straty, poczucia winy i, może przede wszystkim, niedającego się zagłuszyć pragnienia bliskości.