Życie na niby

Nagrodzony przez publiczność festiwalu SXSW komediodramat Matthew Sheara – znanego z Old czy Historii małżeńskiej aktora, debiutującego jako reżyser. Wciela się on tu w niejakiego Sama – cierpiącego na ataki paniki, nerwicę natręctw, zinternalizowany antysemityzm i pewnie jeszcze kilka innych przypadłości, wcale nie tak rzadkich w Nowym Jorku. Gdy traci pracę, nieoczekiwanie dostaje od żony swojego terapeuty propozycję, by został nianią jej wnuków. Co ma właściwie do stracenia? W ten oto sposób nieułożony życiowo trzydziestoparolatek trafia do szykownego domu aktorki Dianne (Amanda Peet) i muzyka Davida (Alessandro Nivola), wyraźnie przechodzących małżeński kryzys, który odbija się i na dzieciach. Samowi udaje się dotrzeć do trójki niesfornych córek, gorzej, że przy okazji zaczyna ulegać urokowi pani domu – osoby o szczerym sercu, ale również ze swoim bagażem problemów. Opowiadając o nich, Życie na niby nie omija zagadnień związanych ze zdrowiem psychicznym, używkami, ale też starzeniem się czy frustracjami zawodowymi. Szczególnie w przypadku fachów wystawionych na wieczną aprobatę innych, o czym Shear, ale i Peet w swojej być może najciekawszej w karierze roli, wiedzą wiele.