Ostatni weekend z 16. TAURON American Film Festival online
Drodzy kinomaniacy, kinomaniaczki, osoby festiwalujące – przed nami ostatnie tango na americanowych przedmieściach. Jeszcze do końca niedzieli macie okazję, by odpalić dostępy do festiwalowych filmów na NH VOD. Następnie na obejrzenie filmu macie kolejne 48 godzin (tym samym możecie przedłużyć AFF nawet do wtorku). Sporo czasu, warto więc go dobrze zaplanować! Prezentujemy finalny przewodnik po repertuarze: tym razem proponujemy podążyć za tropem o filmie w filmie w ramach filmu, czyli śladem świetnych dokumentów-listów miłosnych napisanych do samego kina.
78/52, reż. Alexandre O. Philippe
Być może nie ma drugiej tak kluczowej dla historii kina sceny, co prysznicowa sekwencja z Psychozy, arcydzieła Alfreda Hitchcocka z 1960 roku. Niezależnie od tego, ile razy była zacytowana czy sparodiowana, kiedy ogląda się ją dziś, nadal ma moc. 78/52 jest jej dekonstrukcją przeprowadzoną w najdrobniejszym szczególe.
Krótkie dokumenty o sztuce i filmie
Zebrane tutaj krótkie metraże są jak wypiski z prywatnej korespondencji z kinem i o kinie: od szczeniackich listów miłosnych, poprzez czułe pocztówki z przeszłości i fragmentaryczne notki z dnia codziennego, po trudny, ale konieczny rozrachunek-manifest. Ich twórców i twórczynie mogą dzielić preferencje dotyczące nośników i formatów, odmienne wrażliwości i estetyki oraz różne rozumienia polityczności – ale niewątpliwie tym, co ich łączy, jest bliski i głęboko osobisty stosunek do kina i telewizji.
Na wiarę. Egzorcysta Williama Friedkina, reż. Alexandre O. Philippe
Jean-Luc Godard mawiał, że do zrobienia filmu potrzebuje wyłącznie dziewczyny i pistoletu. Alexandre O. Philippe przelicytował mistrza, udowadniając, że wystarczy mu siedzący w fotelu William Friedkin. Bogato ilustrowany fragmentami filmowymi wywód Friedkina stanowi hipnotyzującą mieszankę wykładu z reżyserii, publicznej spowiedzi i klasycznej baśni o outsiderze zdolnym pokonać przeciwności losu i odnieść nieoczekiwany sukces. W filmie Philippe’a liczy się jednak nie tylko frapująca treść, lecz także emocjonalny styl wypowiedzi bohatera, w którym młodzieńczy entuzjazm łączy się ze skłonnością do szczerych wzruszeń.
Videoheaven, reż. Alex Ross Perry
Alex Ross Perry, amerykański twórca kina niezależnego i ulubieniec festiwalu, w swoim najnowszym dokumencie zabiera nas w nostalgiczną podróż do nieistniejącej już krainy, zrównanej z ziemią przez internet i serwisy streamingowe. Z kinofilską czułością i kronikarską dbałością odkurza historię kaset wideo – stały element pejzażu lat 90., dziś relikt przeszłości o muzealnym charakterze. Videoheaven to gęsty, podzielony na rozdziały wykład o znaczeniu VHS-ów dla kultury, zbiorowej świadomości i percepcji kina, opowiedziany głosem Mai Hawke film jest pozycją obowiązkową dla wszystkich miłośników X Muzy.
