Pamięć

Panie, daj mi siłę, aby zmienić to, co zmienić mogę; cierpliwość, aby znieść to, czego zmienić nie mogę; i mądrość, by odróżnić jedno od drugiego – recytuje w pierwszej scenie Sylvia, w którą wciela się jak zawsze rewelacyjna Jessica Chastain. Nie pije od 13 lat, a trzeźwość pomagają jej utrzymać spotkania AA, praca w pomocy społecznej, a także rytuały codzienności i twarde reguły, które narzuciła sobie i nastoletniej córce. Nie wszystko da się jednak zaprogramować – gdy wraca ze zjazdu absolwentów nowojorskiego liceum, jej śladem podąża niejaki Saul (nagrodzony za tę rolę w Wenecji Peter Sarsgaard). Kim jest? Czy może być groźny? Czy coś ich kiedyś łączyło? Spotkanie to okaże się wstrząsem dla obojga, otwierając z jednej strony wrota przeszłości i prowokując trudne pytania o naturę tytułowej pamięci, z drugiej – burząc kruchą równowagę teraźniejszości, w której nic już nie będzie takie samo. Najnowsze dzieło Michela Franco (Opiekun, Nowy porządek,  Sundown) w ciepły i przenikliwy sposób portretuje osoby żyjące trochę na uboczu – outsiderów, którym świat nie zawsze chce przyznać prawo do miłości. Na szczęście jest Franco i jego najbardziej romantyczny jak do tej pory film.