Zaraza

Obóz piłki wodnej nie brzmi jak sceneria filmu grozy – chyba że w grę wchodzi grupa dorastających chłopaków o łobuziarskich zapędach. W Zarazie w ich szeregi trafia wycofany dwunastolatek Ben. Szybko orientuje się, że wśród młodzieży panuje jasny podział na cool dzieciaki oraz na przegrywów dotkniętych tajemniczą zarazą. Obóz sportowy staje się laboratorium okrucieństwa, w którym testuje się granice lojalności, odwagi i wstydu. Pobyt tam będzie dla Bena zmaganiem z przemocowym układem w grupie, ale też z własnym, gwałtownie postępującym dojrzewaniem. Charlie Polinger w swoim pełnometrażowym debiucie pokazuje ten proces jako stan wiecznego napięcia, a ciało widzi podobnie jak Julia Ducournau w bodyhorrorze Mięso (2016) – jako siedlisko nieznanych sił, które w młodym wieku nie dają się poskromić. Amerykański reżyser skupia się jednak na innych tematach: męskich lękach, neurozach dzieciństwa, napięciu między wrażliwością a przemocą. Pokazywana premierowo w sekcji Un Certain Regard Zaraza to horror hormonalny, w którym dojrzewanie jest największym z koszmarów.