Dziecko z pyłu

W Wietnamie żyją tysiące potomków amerykańskich żołnierzy. Po wojnie miejscowe kobiety zostały z dziećmi same wśród chaosu i zgliszczy. Sang jest jednym z takich dzieci. Już w dojrzałym wieku postanawia odnaleźć ojca, którego dotąd nie widział na oczy. Dziecko z pyłu unika ckliwości kina o zerwanych więzach rodzinnych. Zamiast tego dokument Weroniki Mliczewskiej proponuje wyciszony namysł nad konsekwencjami relacji rodzących się w realiach przemocy i okupacji. Nie podsuwa łatwych ocen,tylko uważnie przygląda się emocjom i motywacjom ludzi żyjących obecnie po dwóch stronach oceanu. Dla Sanga figura ojca jest podstawą tożsamości, wywiedzioną z lokalnej tradycji. Dla amerykańskiego weterana wspomnienia z Wietnamu pozostają nadal przeżywaną traumą. Zderzenie tych dwóch perspektyw pociąga za sobą trudne pytania o potrzebę relacji rodzinnych, pamięć o krzywdzie czy o niesprawiedliwość historii pisanej przez wielkie imperia. Film Mliczewskiej to także przejmujący portret człowieka bez tożsamości: nie-Wietnamczyka i nie-Amerykanina mierzącego się ze skutkami nieswojej wojny.