Eddington

Wizjonerski portret naszych zbiorowych fobii i lęków albo zawoalowana adaptacja gry Grand Theft Auto. Wybierz mądrze. Ari Aster odpala wrotki i wraca myślami do 2020 roku – wybuchu pandemii koronawirusa, która opanowuje fikcyjne amerykańskie miasteczko Eddington w stanie Nowy Meksyk. Lockdown zbiega się tu z nadchodzącymi wyborami i eskalacją konfliktu na linii: obecny burmistrz Ted Garcia (Pedro Pascal) kontra szeryf Joe Cross (Joaquin Phoenix). Ten pierwszy przejmuje się wirusem i nakazem noszenia maseczek. Ten drugi, jak na kowboja z Dzikiego Zachodu przystało, nie udziela zgody na ograniczanie wolności osobistej i umacnianie zbiorowej paniki. Szczególnie że na horyzoncie pojawia się plan budowy farmy serwerów online – symbolu prawdziwego wirusa, jakim jest według policjanta internet. W dobie TikToka i wirtualnych fejków nowy film Astera jawi się jako artystyczna reinterpretacja poetyki patostreamów (to głównie zasługa zdjęć geniusza sztuki operatorskiej Dariusa Khondjiego). Eddington jest nie tylko szalonym pamfletem na czasy covidu, ale też głosem na temat aktualnych teorii spiskowych, sekt, konsekwencji rządów Trumpa i polaryzacji społeczeństwa amerykańskiego, przywilejów libków i dostępu do broni. Słowem: dla każdego jego Nie patrz w górę, a człowiek człowiekowi botem z Reddita.