Donnie Darko

Debiut Richarda Kelly’ego otwiera poetycka scena. Nastolatek budzi się w piżamie na odludziu, po czym z uśmiechem wsiada na rower i pędzi przez szosę. Towarzyszy mu melodia najsłynniejszego utworu Echo & the Bunnymen. Jest październik 1988 roku – następne dni, aż do Halloween, obfitować będą w paranormalne zdarzenia: nawiedzenia przez ogromnego królika, eksperymenty z hipnozą i podróże w czasie. Donnie zakocha się również w koleżance z klasy. Ta surrealistyczna opowieść o dorastaniu jest jednocześnie powrotem do ery późnego reaganizmu, z całą jej ekscentrycznością i urokiem. Zakotwiczenie w przeszłości podkreśla soundtrack wypełniony melancholijnymi brzmieniami post-punka i nowej fali. Choć film zgrabnie wpisywał się w popularny na przełomie wieków nurt metafizycznego kina przedmieść, na szerszy rozgłos musiał poczekać. Zyskał go dzięki forom internetowym, odwiedzanym przez publiczność z generacji X i Y, dla których film urasta do rangi obrazu formatywnego. W Polsce długo pozostawał dziełem mitycznym, dostępnym jedynie poprzez nieoficjalne kanały. Po ćwierćwieczu od amerykańskiej premiery doczekał się wreszcie polskiej dystrybucji, którą poprzedza pokaz na TAURON American Film Festival. Donnie Darko zostanie zaprezentowany w oryginalnej, reżyserskiej wersji, uznawanej przez fanów za „jedyną słuszną”.

Ostrzeżenie dla osób z epilepsją. Film zawiera sceny z migającymi światłami.